پیچ خوردگی تخمدان شرایطی است که زمانی رخ می دهد که یک تخمدان به دور رباط هایی که آن را در محل خود نگه می دارند ، بپیچد. این پیچ خوردگی می تواند جریان خون در تخمدان و لوله فالوپ را قطع کند. پیچ خوردگی تخمدان می تواند باعث درد شدید و علائم دیگر شود زیرا تخمدان خون کافی دریافت نمی کند. اگر محدودیت خون برای مدت طولانی ادامه یابد ، می تواند منجر به مرگ بافت شود. هنوز مشخص نیست پیچ خوردگی تخمدان هر چند وقت یکبار رخ می دهد ، اما پزشکان معتقدند که ممکن است در صورت داشتن کیست تخمدان ، دچار پیچ خوردگی تخمدان شوید که می تواند باعث تورم تخمدان شود. البته هر شخصی که کیست تخمدان دارد به مشکل دچار نمیشود.

به خواندن این مقاله ادامه دهید تا بدانید که باید مراقب چه علائمی باشید ، چگونه خطرات کلی خود را تعیین کنید ، چه زمانی به پزشک خود مراجعه کنید و موارد دیگر.

 علائم پیچ خوردگی تخمدان

·         حالت تهوع

·         درد شدید لگن

·         استفراغ

·         تب

·         خونریزی غیر طبیعی

با این حال ، تشخیص پیچ خوردگی تخمدان می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم مشابه علائم سنگ کلیه ، آپاندیسیت ، عفونت مجاری ادراری و سایر شرایط است.

 تشخیص پیچ خوردگی تخمدان توسط پزشک چگونه است؟

ممکن است از آزمایش های زیر استفاده کند:

·         سونوگرافی واژینال

·         سونوگرافی شکمی

·         سایر آزمایشات تصویربرداری ، مانند سی تی اسکن یا MRI

·         آزمایش شمارش کامل خون یا CBC ، که می تواند تعداد گلبول های سفید خون را در بدن اندازه گیری کند.

 علت های پیچ خوردگی تخمدان

·         معمولا در سن 20 تا 40 سال احتمال پیچ خوردگی تخمدان وجود دارد. با این حال ، زنان در هر سنی ، از نوزادی تا یائسگی ، می توانند پیچ ​​خوردگی تخمدان را تجربه کنند.

·         گاهی اوقات ، وجود کیست یا توده در تخمدان می تواند آن را جابجا کند. وزن یا جرم اضافی روی تخمدان می تواند باعث پیچ خوردن و چرخش حول رباط های حمایتی آن شود.

·         یکی دیگر از علل شایع ، رباط تخمدان است که تخمدان را به رحم متصل می کند ، طولانی تر از حد معمول. رباط طولانی تر تخمدان ، پیچ خوردگی تخمدان را بیشتر محتمل می کند.

·         فن آوری های کمک باروری (ART) ، مانند القاء تخمک گذاری ، عامل دیگری است که می تواند خطر پیچ خوردگی تخمدان را افزایش دهد.

·         سطوح بالای هورمون در دوران بارداری همچنین می تواند بافت های بدن را آرام کند ، از جمله رباط هایی که تخمدان ها را در جای خود نگه می دارند. اگر رباط ها محکم نباشند ، ممکن است بیشتر مستعد پیچ ​​خوردگی باشند.

 روشهای جراحی

پزشک شما از یکی از دو روش جراحی برای باز کردن تخمدان شما استفاده می کند:

لاپاراسکوپی (Laparoscopy): پزشک شما یک وسیله باریک را در یک برش کوچک در پایین شکم شما قرار می دهد. این به پزشک اجازه می دهد اندام های داخلی شما را مشاهده کند. آنها یک برش دیگر ایجاد می کنند تا دسترسی به تخمدان امکان پذیر باشد. هنگامی که تخمدان قابل دسترسی است ، پزشک از یک پروب بلانت یا ابزار دیگر برای باز کردن پیچ استفاده می کند. این روش نیاز به بیهوشی عمومی دارد و معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود. در صورت بارداری پزشک شما ممکن است این جراحی را توصیه کند.

لاپاروتومی (Laparotomy): با این روش ، پزشک یک برش بزرگتر در قسمت تحتانی شکم شما ایجاد می کند تا بتواند به صورت دستی به تخمدان برسد و آن را باز کند. این کار در حالی که تحت بیهوشی عمومی هستید انجام می شود و باید یک شب در بیمارستان بمانید.

اگر زمان زیادی گذشته باشد و از دست دادن طولانی مدت جریان خون باعث مرگ بافت اطراف شده است ، پزشک شما آن را حذف می کند

Oophorectomy: اگر بافت تخمدان شما دیگر زنده نباشد ، پزشک از این روش لاپاراسکوپی برای برداشتن تخمدان استفاده می کند.

Salpingo-Oophorectomy: اگر بافت تخمدان و فالوپ دیگر قابل اجرا نباشند ، پزشک از این روش لاپاراسکوپی برای حذف هر دو آنها استفاده می کند.

 آیا پیچ خوردگی تخمدان عوارضی دارد؟

·         هرچه زمان بیشتری برای دریافت تشخیص و درمان طول بکشد ، بافت تخمدان شما طولانی تر است.

·         هنگامی که پیچ خوردگی رخ می دهد ، جریان خون به تخمدان شما و احتمالاً به لوله فالوپ  کاهش می یابد. کاهش طولانی مدت جریان خون می تواند منجر به نکروز (مرگ بافت) شود. اگر این اتفاق بیفتد ، پزشک تخمدان و سایر بافت های آسیب دیده را برمی دارد.

·         تنها راه پیشگیری از این عارضه این است که برای علائم خود به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید.

·         اگر تخمدان در اثر نکروز از بین برود ، هنوز امکان بارداری وجود دارد. پیچ خوردگی تخمدان به هیچ وجه بر باروری تأثیر نمی گذارد.

پیچ خوردگی تخمدان یک فوریت پزشکی محسوب می شود و برای اصلاح آن نیاز به جراحی است. تشخیص و درمان دیرهنگام می تواند خطر عوارض را افزایش دهد و ممکن است منجر به جراحی های اضافی شود.